Review: Torchlight

Algemeen

Torchlight

Het spel neemt je mee naar het gehucht Torchlight, een mijnersdorpje dat bovenop een bron van Ember gebouwd is. Ember is een goedje dat zowel levende wezens als wapens en andere spullen magische krachten kan geven. Er zit echter een addertje onder het gras, en naarmate je de mijnen onder Torchlight verder verkent zul je er achter komen dat niet alles zo rooskleurig is. Ember is namelijk de oorzaak van het verval van diverse civilisaties, waarvan je de restanten tijdens je afdaling tegen zult komen.

Hack & Slash

Torchlight is een perfect voorbeeld voor een typische Hack & Slash game. Hordes vijanden rammen, en net zo lang met je muis klikken tot je vingers lam worden. Hierdoor verdien je uiteraard weer ervaringspunten, en zo wordt je personage steeds sterker, en krijg je steeds meer vaardigheden tot je beschikking.
We kennen dit uiteraard uit de Diablo games, en gezien de enorme populariteit die Diablo 2 heeft gekend, en nog steeds wel kent, is het niet vreemd dat Torchlight in veel opzichten lijkt op die game.
Je kunt aan het begin van het spel kiezen tussen een drietal personages, namelijk de Destroyer, Vanquisher of Alchemist.
De Destroyer is een brede vent die er wel van houdt om met bijlen en knotsen rond te zwaaien, en beschikt over diverse melee vaardigheden. De Vanquisher houdt van een stukje afstand tussen haar en de vijand, ze beschikt over diverse magische aanvallen met haar bogen of geweren, en kan ook vallen zetten voor de vijand. Als laatste is er de Alchemist, een tovenaar die graag gebruik maakt van de magische kracht van het Ember en die naast spreuken, ook diverse wezens kan oproepen om voor hem te vechten.

Deja-vu

Het is overduidelijk dat de makers van Diablo en Diablo 2 hier aan meegewerkt hebben, er zijn echt heel erg veel dingen precies hetzelfde als deze games. Townportals, waypoints, sockets, gems, zelfs de sneltoetsen zijn hetzelfde. Natuurlijk lijken heel veel RPG’s op elkaar, maar direct vanaf het begin weet je precies hoe het spel werkt als je Diablo 2 wel eens gespeeld hebt. Als je wilt dan kan je zelfs het aankomende Diablo 3 in Torchlight zien, de grafische stijl van sommige kerkers lijkt heel veel op wat we gezien hebben in de trailers van Diablo 3, en de opzet van de skilltrees ook heel erg. Zelfs deed de muziek mij op sommige momenten wel heel erg aan Diablo 2 herinneren.
Overduidelijk dus dat de makers fans zijn van de Diablo-formule.

Grafische stijl

Na het ter ziele gaan van Flagship Studios en het oprichten van Runic Studios begonnen de ontwikkelaars, een team van 15-30, aan Torchlight. Uiteindelijk hebben ze het spel in amper 11 maanden ontwikkeld, wat best indrukwekkend genoemd mag worden.
Grafisch is er gekozen voor een ietwat cartooneske look, de personages en de monsters zien er allemaal een beetje komisch uit. Ook de wapens hanteren deze stijl. Gelukkig is het niet allemaal zo, want er is ook genoeg bloed te zien in het spel. De diverse spreuken en wapens zorgen vaak voor een overdosis aan lichtflitsen en kleuren in het scherm (check de screenshots maar), en het past prima in hetzelfde sfeertje. De levels zijn goed vormgegeven, en er zijn een aantal verschillende stijlen, naar de verschillende beschavingen, die allemaal uniek zijn. Zo kom je langs zwevende platformen in grotten, verken je een oud dwergenfort, en zul je ook een duister fort aandoen, met overal gloeiende stukken Ember om je heen. De sfeer zit er in ieder geval goed in.

Muziek en geluid

Zoals ik al eerder aan gaf lijkt de muziek van Torchlight in veel opzichten op die van Diablo 2, wat natuurlijk erg slim was omdat die muziek perfect bij het spel paste, en liever goed gejat dan slecht bedacht, toch?
Verder zijn de overige geluiden best aardig, verschillende wapens maken verschillende geluiden, en ook de spreuken zijn voorzien van goede effecten. Er zitten lekker veel kleine geluidjes in het spel, waardoor je tijdens het vechten met de hordes vijanden (en dat zijn er echt heel veel), altijd wel iets te horen hebt, waarna het soms ineens heel erg kil en verlaten aan voelt als er even niets gebeurd.